We praten over paarden welzijn maar wat is dat eigenlijk, alleen al over dit onderwerp kunnen heel wat gesprekken gevoerd worden. In mijn beleving is paarden welzijn het dier inschatten op zijn externe eigenschappen die het vanuit de oorsprong heeft meegekregen uit de ras groepen en daarnaast het paard vooral beoordelen op zijn karakter. Ik zie veel te veel dat het welzijn van de eigenaar, de berijder, de fokker boven het welzijn van het paard wordt gesteld. Eerst dat en dan zien we wel hoe we dan het welzijn van het paard kunnen verbeteren. Ik vind dat de omgekeerde wereld. Te vaak gaat de prestatie in de sport en wat een paard moet opbrengen ten koste van welzijn. Zolang dat aan de orde van de dag is zal het welzijn wel iets verbeteren maar nooit optimaal zijn.

Betekend het dan dat we geen sport meer kunnen beleven met onze paarden, nee zeker niet. Ik ben in het verleden wel eens naar dressuur en springwedstrijden gaan kijken en dan zag ik wel eens combinatie die echt goed opelkaar afgestemd waren en waarbij zowel de ruiter als het paard plezier en voldoening beleefd aan de prestatie die ze leverde, en dat is ook prima. Maar als ik 30 combinatie zag dan waren dat er maar 2 of 3. De meesten mensen waren met zichzelf bezig of waren te onervaren of gewoon weg ruw en respectloos naar het paard. Uiteindelijk is het paard de atleet niet de ruiter, wil niet zeggen dat de ruiter geen aandeel heeft maar ik vind dat vaak overgewaardeerd, zeker in de springsport. En als ik dan naar de paarden kijk dan zie ik veel droevenis in hun ogen en dat de paarden zich gewoon afsluiten in wat er in hun omgeving gebeurd. Ik noem dat geconditioneerde paarden, ze doen alles perfect maar het karakter is volledig onzichtbaar. Ik was een keer bij een hengsten keuring en daar liepen heel veel hengsten door elkaar, er hinnikte er niet 1 er stampte er geen 1 op de grond ze liepen gewoon maar een beetje rond. Vanuit een natuurlijk perspectief kan dat gewoon niet, dan zou je een reactie verwachten, hengsten in de natuur reageren naar elkaar, maar daar helemaal niks. Betekend het dan dat een hengst dan maar alles mag doen wat hij wil, nee dat niet, maar als een hengst op de juiste karakter eigenschappen wordt ingeschat zal het je volgen en ook met je samenwerken, geen issue.

Ik denk als je kijk naar paarden welzijn en hoe zich dat uit, dat Totilas wel tot iedereens verbeelding spreekt. Vanuit de omgang die het had in de periode met Edward Gal vond ik dat er een hele goeie dynamiek was tussen ruiter en paard. Totilas kreeg de mogelijkheid om zich te laten zien wie hij was en dat ging heel goed samen met de ambitie van Edward. Als hij de ring in kwam voelde je gewoon die dynamiek en de afgestemde balans tussen ruiter en paard. Nadat die samenwerking was gestopt is die Dynamiek compleet verdwenen, alles wat er daarna gebeurde, de plek waar hij stond en de omgang was in mijn beeld volledig niet afgestemd op zijn karakter en wat hij nodig had. Ik zag weer een droevig paard en wat zich had afgesloten van de buitenwereld, zijn blessures zijn in mijn beeld een uiting van dat. Het ene paard wordt ziek, het ander zal gewoon doen wat gevraagd wordt een ander zal zich verzetten, weer een ander krijgt een ziekte. We zoeken het dan in de medische hoek en ik vind dat in veel gevallen dat dat het niet is maar een gevolg van het paard niet de zorg en de aandacht geven wat past bij het karakter.

Wat we ook nog van het hart moet is dat als ik de boekjes van het KWPN lees dat ze het over producten hebben, en niet over paarden. Dat vind ik echt een heel misplaatste aanduiding van een machtig wezen. Stel je doet je ogen dicht en stelt je een dier voor dat krachtig, snel, oogstrelende, zacht aardig en mooi is dan denk ik dat een paard zich zal uittekenen, dan kunnen we het niet over producten hebben vind ik.

Tot slot, als we echt oog gaan krijgen voor het wezen paard en leren van het paard wat het ons brengt en we een omgeving kunnen creëren wat past bij het karakter, we veel terug krijgen in het leren wie we zijn en wat we samen met het paard kunnen bereiken.